سیاهچاله های فوق العاده نه چندان عظیم می گویند دانشمندان | علم …

مطالعه کهکشان بیش از ۱۲ میلیارد سال نوری از دورتر نشان می دهد که سیاهچاله ها ممکن است کوچکتر از آن باشد که مدل های به چالش کشیده شده از رشد کیهانی باشد.

دانشمندان گزارش داده اند که سیاهچاله های “فوق العاده” ممکن است به همان اندازه که تصور می شد بسیار زیاد نباشد.

اخترشناسان روز پنجشنبه به رسانه ها گفتند که پس از یک مطالعه دستیابی به موفقیت در مورد یک کوازار دور ، یک هسته بسیار روشن و فعال از یک کهکشان بسیار دور ، سیاه چاله فوق العاده در قلب خود توده ای دارد که برابر با “فقط” در حدود یک میلیارد خورشید است و آن را یک و ۱۰ از آنچه فرض شده است ، می کند.

تیمی از دانشگاه ساوتهمپتون ، که با همکاران اروپایی همکاری می کنند ، بیش از ۱۲ میلیارد سال نوری با استفاده از تجهیزات مدرن در رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) در شیلی ، کهکشان را مشاهده کردند.

پروفسور کریستین گرگ ، دانشیار به ANU Reporter گفت: “با وجود درخشش شدید کوازار ، سیاه چاله در قلب آن توده ای برابر با” فقط “در حدود یک میلیارد خورشید است.”

وی افزود: به جای چرخش سریع همانطور که انتظار می رفت ، سیاه چاله گاز “در حال بالا” بود که با شدت کور کننده نور به بیرون رانده می شد.

سیاه چاله در مرکز این کهکشان جوان برای اولین بار در سال ۲۰۲۴ توسط گرگ و همکارانش در دانشگاه ملی استرالیا (ANU) تشخیص داده شد.

پروفسور سب هینیگ از دانشگاه ساوتهمپتون گفت: این کشف به حل یک راز دیرینه کمک می کند.

وی به انجمن مطبوعات (PA) گفت: “ما سالها تعجب می کنیم که چگونه ممکن است ما همه این سیاهچاله های فوق العاده بزرگ شده را در کهکشان های بسیار جوان اندکی پس از بزرگ بنگ کشف کنیم. آنها نباید زمان رشد آن عظیم را داشتند.”

این مطالعه ، که در نجوم و اخترفیزیک منتشر شده است ، از Gravity+، ابزاری که نور را از چهار تلسکوپ بزرگترین جهان در تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شیلی ترکیب می کند ، استفاده کرد. این تیم که شامل محققان فرانسه ، آلمان ، پرتغال و بلژیک نیز شد ، مارپیچ گاز داغ را به سیاه چاله تجزیه و تحلیل کردند.

نتایج آنها حاکی از آن است که تابش شدید بیشتر گاز را از بین می برد و مانع از دستیابی به سیاه چاله به همان سرعتی که قبلاً تصور می شد ، می شود.

هونیگ به PA توضیح داد: “فکر کنید مانند یک سشوار کیهانی که حداکثر قدرت است.” “تابش شدید در اطراف آن همه چیز را که به آن نزدیک می شود ، می وزد.”

این یافته ها ممکن است دانشمندان را به سمت تجدید نظر در روش های مورد استفاده برای اندازه گیری سیاهچاله ها و تغییر شکل مدل های تکامل کیهانی سوق دهد.