دستگیری «ابو لولو» کمک چندانی به دور کردن نیروهای RSF از سودان نمی کند…

چهره در عکس در سودان شناخته شده است. این مبارز، با موهای بلندش که صورت ریش‌دار را قاب می‌کند، در ویدیوهای متعددی ظاهر شده است. گاهی اوقات او لبخند می زند، حتی زمانی که افراد غیر مسلح را می کشد.

این ابو لولو است. اما عکسی از او که پنجشنبه گذشته توسط نیروهای پشتیبانی سریع شبه نظامی (RSF) منتشر شد، گروهی که او ظاهراً نماینده آن بود، او را پس از دستگیری با دستبند نشان می داد.

این دستگیری بخشی از تلاش‌های RSF برای فاصله گرفتن از جنایات مرتکب شده در شهر الفاشر دارفور است که نیروهایش در ۲۶ اکتبر پس از ۱۸ ماه محاصره کنترل آن را به دست گرفتند. به گفته شبکه پزشکان سودان، از زمانی که نیروهای مسلح سودان (SAF) از شهر گریختند، و نیروهای RSF در آن غوغا کردند، حداقل ۱۵۰۰ غیرنظامی کشته شده اند.

ابو لولو که با نام سرتیپ الفتح عبدالله ادریس نیز شناخته می شود، از زمان آغاز جنگ بین نیروهای RSF و SAF در آوریل ۲۰۲۳، نماد نزول سودان در ظلم و ستم است.

در طول سال گذشته، ابو لولو با یک سری قتل در سراسر سودان مرتبط بوده است. شاهدان می گویند که جنایات ادعایی او اعمال خشونت آمیز تصادفی نبودند، بلکه اجرای عمدی برای ارعاب، شعله ور کردن تنش های قومی و ارائه تصویری وحشتناک از قدرت بودند.

در الجیلی، شمال خارطوم، تصاویری از کشتن دو اسیر جنگی توسط او منتشر شد. گزارش شده است که او در محله الصلحه شهر عمران در کشتن ۳۱ غیرنظامی شرکت داشته است. در منطقه الخویر در ایالت کردفان غربی، گزارش شده است که او بیش از ۱۶ سرباز اسیر را اعدام کرده است و شاهدان ادعا می کنند که انگیزه های او ناشی از نفرت نژادی بوده است.

و در الفاشر از او فیلمی گرفته شد که با یک رستوران دار غیرمسلح روبرو شد و طایفه اش را خواست و بعد از اینکه مرد پاسخ داد که از قبیله غیر عرب برتی است، او را با شلیک گلوله کشت. درخواست های ناامیدانه قربانی برای رحمت نادیده گرفته شد.

در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۵، فیلم های بیشتری در فضای مجازی پخش شد که به نظر می رسید نیروهای ابولؤلو ده ها غیرنظامی را در الفاشر کشته اند. این قتل عام که فیلمبرداری و در رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد، به خشم گسترده منجر شد و به نظر می رسید مرد پشت آن از توجه آن لذت برد.

یک طرز فکر “روانی”

دکتر دیوید هولمز، روانشناس جنایی که فیلم الجزیره را بررسی کرده است، ابو لولو را به عنوان یک “روان پریش خودشیفته” توصیف می کند که شخصیتش او را به شدت از همدستانش متمایز می کند. هلمز گفت: «او در کشتن قربانیان غیرمسلح فعال است.

هلمز خاطرنشان کرد که روش کشتن ابولولو اغلب شامل تیراندازی مکرر و تصادفی به جای استفاده از یک گلوله بود. هلمز درباره ویدئوهایی که ابو لولو در آنها ظاهر می‌شود، گفت: «استفاده بی‌رحمانه از سلاح‌ها برای معلول کردن و کشتن بدون تلاش برای زدن (با استفاده از یک گلوله) به سر وجود دارد.

هولمز اضافه کرد که رفتار ابولولو در مقابل دوربین نشان می دهد که او خود را نوعی سلبریتی می داند. هولمز گفت: “او از موقعیت خود راضی است و طوری ژست می گیرد که گویی خود را نوعی سلبریتی برای عموم می داند.”

در واقع، ابو لولو مکرراً اعمال خود را به صورت آنلاین پخش کرده است. در یک جلسه زنده TikTok، او به کشتن «۲۰۰۰ نفر» افتخار کرد و اعتراف کرد که «شمارش را از دست داده است». این جلسه هم تشویق و هم هشدار را در میان کاربران وابسته به RSF برانگیخت، برخی او را به عنوان یک “قهرمان” تحسین کردند و برخی دیگر از او خواستند فیلمبرداری را متوقف کند.

انکار و انکار

به دنبال این هیاهو، منابع متعدد در داخل RSF ادعا کردند که ابو لولو به طور رسمی بخشی از گروه شبه نظامی نبوده، بلکه رهبری یک “نیروی ائتلاف” متحد با آن را از ابتدای جنگ بر عهده داشته است.

یک منبع ارشد نظامی RSF که نخواست نامش فاش شود، به الجزیره گفت: «او متعلق به RSF نیست. او گروهی را رهبری می‌کند که در کنار ما می‌جنگند، اما مسئول اعمال خود خواهد بود. او نماینده RSF نیست.»

سخنگوی رسمی RSF، الفتح القرشی، بعداً همین خط را تکرار کرد و رد کرد که ابولولو بخشی از ساختار فرماندهی آنها بوده است. محمد حمدان داگالو، رهبر RSF، که به طور گسترده با نام همدی شناخته می شود، جنایات سربازان خود را در هفته های اخیر اعتراف کرد و از تشکیل یک کمیته تحقیق خبر داد و قول داد که “پاسخگویی وجود خواهد داشت”.

اما حتی پس از دستگیری ابولولو، شک و تردید عمیق است. سازمان های حقوق بشر و تحلیلگران می گویند که الگوی مکرر RSF برای فاصله گرفتن از فرماندهان میدانی که در جنایات دخیل هستند به یک تاکتیک آشنا تبدیل شده است، تاکتیکی که به این نیرو اجازه می دهد وجهه خود را حفظ کند و در عین حال روابط عملیاتی خود را با شبه نظامیان محلی حفظ کند.

ریشه های یک امپراتوری شبه نظامی

RSF ریشه های خود را به شبه نظامیان تحت حمایت/مرتبط با دولت موسوم به جنجاوید، جنگجویان قبیله ای عرب که توسط دولت سودان در طول جنگ دارفور در اوایل دهه ۲۰۰۰ بسیج شده و متهم به قتل عام گسترده، تجاوز جنسی و پاکسازی قومی هستند، ردیابی می کند.

در سال ۲۰۱۳، عمر البشیر، رئیس جمهور وقت، به طور رسمی ساختار شبه نظامیان را تحت پرچم RSF بازسازی کرد و همدی را به عنوان فرمانده آن منصوب کرد. اگرچه اسماً بخشی از ساختار نظامی سودان بود، اما RSF به یک بلوک قدرت خودمختار تبدیل شد و منابع اقتصادی گسترده‌ای را از استخراج طلا، کنترل گسترده‌تر و قراردادهای مزدور در خارج از کشور جمع‌آوری کرد.

جنگ داخلی سودان پس از آن آغاز شد که RSF از ادغام در SAF در چارچوب زمانی مورد نظر دومی خودداری کرد. این درگیری به نیروی شبه نظامی اجازه داد تا از شبکه های میدانی عمیق و تجربه جنگ شهری خود برای تصرف بخش های بزرگی از ایالت های خارطوم، دارفور و کردوفان استفاده کند.

همان تاکتیک‌های مورد استفاده در دارفور – هدف قرار دادن غیرنظامیان بر اساس قومیت و وفاداری‌های تصور شده – در سراسر کشور دوباره ظاهر شد و هزاران کشته و میلیون‌ها آواره بر جای گذاشت.

خواستار عدالت است

ابو لولو در همین محیط است که شهرت پیدا کرده است.

اما با انتشار فیلم‌های قتل‌عام الفاشر در سطح جهان، درخواست‌ها از سازمان ملل متحد و دادگاه کیفری بین‌المللی برای تحقیق درباره جنایات ابولولو به دلیل نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه افزایش یافت.

وکلای حقوق بشر استدلال می کنند که قتل های مستند او شواهد روشنی از جنایات جنگی است.

با این حال، برای بازماندگان و خانواده‌های قربانیان، عدالت دور از دسترس است.

خالد، یکی از بازماندگان قتل عام الفاشر که نخواست نام کامل خود را ذکر کند، گفت: «او مردم را جلوی دوربین ها به قتل رساند. او شهرت می‌خواست.

اقدامات علنی ابو لولو، همراه با فیلم های گسترده در دسترس از قتل های انجام شده در الفاشر، به اعتبار نیروهای RSF که در ماه های اخیر تلاش کرده خود را به عنوان یک نیروی محترم معرفی کند، آسیب بیشتری وارد کرده است. در ماه ژوئیه، این گروه از تشکیل یک دولت موازی برای اداره مناطق تحت کنترل سودان با شورای ریاست جمهوری به ریاست همدی خبر داد.

اما چنین تلاش‌هایی در مقایسه با قتل‌های الفاشر و اقدامات مبارزانی مانند ابولولو به حاشیه رانده شده است.

ابو لولو چه به صورت مستقل و چه تحت هماهنگی RSF، به نمادی از کشف وحشیانه سودان تبدیل شده است.

در حالی که جنگ سودان ادامه دارد، تصویر او – در حال پوزخند در مقابل دوربین، تفنگ در دست – به عنوان یادآوری ترسناک از مبارزاتی است که کشور با آن روبروست.